در شرایط کنونی ، گهگاه صنعت نفت ناگزیر می شود نیاز های پروازی خود را – که نزدیک به 900 ساعت در راه است – از سایر خطوط هوایی کشور دریافت کند که این امر ، هزینه مالی قابل توجهی را برای صنعت نفت در بر دارد ، حال آن که به اعتقاد کارشناسان ، توسعه ناوگان هوایی ، به عنوان راهکاری مناسب ، می تواند با برطرف کردن این مشکل ، از سویی به عنوان یک ابزار عملیاتی و استراتژیک ، هر چه بیشتر در خدمت اهداف راهبردی صنعت نفت قرار گیرد و از دیگر سو ، با عدم استفاده از خدمات سایر شرکت های هوایی ، امکان دسترسی و بهره مندی دیگر هموطنان را از خطوط هوایی افزایش دهد.
امروزه بسیاری از شرکت های بزرگ نفتی جهان ، به موضوع در اختیار داشتن هواپیماهای اختصاصی توجهی خاص دارند ، چنانکه دو شرکت بزرگ نفت و گاز روسیه 127 فروند هواپیمای اختصاصی دارند ؛ شرکت نفت اندونزی و مالزی نیز که سابقه فعالیتشان بسیار کمتر از صنعت نفت در کشور ماست ، هر کدام به ترتیب 130 و 89 فروند هواپیمای کوچک و بزرگ دارند که به طور اختصاصی به انجام امور عملیاتی نفت می پردازند.
از آن جا که نوع کار در صنعت نفت ایجاب می کند که این مجموعه ، ناوگانی اختصاصی و نیرومند در اختیارداشته باشد ، به نظر می رسد توجه بیشتر به این امر بتواند صنعت مهم و گسترده نفت و گاز کشور را در رسیدن به هدف های راهبردی خود و انجام مسئولیت های خطیری که برعهده دارد ، به نحوی مطلوب یاری دهد.
خوشبختانه در سال های اخیر ، تغییر نگرش مدیران و مسئولان نفت – به ویژه مسئولان صندوق بازنشستگی صنعت نفت فراهم ساخته و فرصتی پیش آورده تا شرکت هواپیمایی نفت ایران ، بتواند جایگاه واقعی خود را که مدتی از آن دور مانده بود ، بازپس بگیرد ، جایگاهی که آغاز فعالیت آن ، به سال ها پیش از تشکیل سازمان هواپیمایی کشور باز می گردد.
سال ها پیش ، وقتی برخی شرکت های معتبر نفتی جهان مانند توتال ، شل و انی که در صنعت نفت ایران حضور داشتند برای انجام فعالیت های عملیاتی خود ، شرکت های مختلف هواپیمایی داخلی را مورد بررسی قرار دادند ، به این نتیجه رسیدند که تنها دو شرکت قابلیت همکاری دارند که یکی از آن ها ، شرکت هواپیمایی نفت ایران بود.

تاریخ خبر: 1387/01/01